Η Ελεονώρα Μελέτη με αφορμή ερώτηση μιας διαδικτυακής της φίλης έκανε αποκαλύψεις για τη σχέση με τον σύζυγό της, Θοδωρή Μαροσούλη.
Η διαδικτυακή της φίλη είχε την απορία πόσο αλλάζει η ζωή ενός ζευγαριού μετά τον ερχομό του πρώτου τους παιδιού η παρουσιάστρια έγραψε δύο λόγια στο believeit.
«Αυτό ήταν το ερώτημα που μου ζήτησε να της απαντήσω μία φίλη που μου έστειλε μήνυμα στο instagram. Και θεωρώ πως μου ζήτησε να της πως την δική μου εμπειρία, μίας και πλέον είμαι παντρεμένη με παιδί. Ούτε και εγώ η ίδια πιστεύω ότι το λέω, ότι το γράφω, ότι το ζω. Από την άλλη, πάντα, η πρώτη σκέψη, η πρώτη απάντηση που σου έρχεται στο μυαλό, είναι και η πραγματική ενδόμυχη αλήθεια σου. Και εμένα ξέρετε ποια απάντηση μου ήρθε πρώτη στο ερώτημα « πόσο αλλάζει τη ζωή ενός ζευγαριού ο ερχομός του παιδιού;». «Δεν ξέρω». Και πραγματικά δεν ξέρω. Μα πώς είναι δυνατόν θα μου πεις; Είναι δυνατόν, αν σκεφτείς πως δεν πρόλαβα να αποκτήσω ξεκάθαρη εικόνα για το πως θα ήταν η σχέση με τον άνδρα μου πριν το παιδί.
Πολύς κόσμος πιστεύει πως έμεινα έγκυος «από τύχη» ή «κατά λάθος». Δεν είναι όμως έτσι. Ήταν μία συνειδητή απόφαση που πάρθηκε από κοινού, ίσως γρήγορα για κάποιους, για εμάς όμως ήταν αυτό που θα γινόταν ούτως ή άλλως και μάλιστα βιαζόμασταν γι αυτό. Κάποτε μου έλεγαν πως όταν γνωρίσεις τον κατάλληλο, θα το καταλάβεις. Και είναι αλήθεια. Το κατάλαβα αμέσως. Λίγο το βλέμμα, λίγο η ροή που είχε κάθε βήμα σε αυτή τη γνωριμία, τα λάθη που περίμενες να γίνουν και δεν γινόντουσαν, τα σωστά που λάμβαναν χώρα, το ένα πίσω από το άλλο, η ασφάλεια και η γαλήνη που μας δημιουργούσε αυτή η σχέση παράλληλα με την ένταση και την έκρηξη συναισθημάτων.
Με τον Θοδωρή δεν προλάβαμε να κάνουμε πολλά πριν μείνω έγκυος. Ούτε καν διακοπές το πρώτο μας καλοκαίρι, αν και εκείνος είχε οργανώσει τα πάντα στην εντέλεια, δεν απολαύσαμε ούτε ένα μπάνιο καθώς ήμουν κυριολεκτικά χάλια από την αδιαθεσία που μου προκαλούσε η εγκυμοσύνη. Ούτε φέτος, το δεύτερο μας καλοκαίρι είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε λίγες μέρες σαν ζευγάρι. Ναι μεν γυρίσαμε από εδώ και από εκεί, ήμασταν όμως συνέχεια με το παιδί, και ουσιαστικά κάναμε μαζί αλλά χώρια διακοπές. Εκείνος έκανε τη βουτιά του ενώ εγώ κρατούσα τη μικρή, και μετά έβγαινε εκείνος για να μπω εγώ στη θάλασσα. 
Ήταν όμως επιλογή μας. Πέραν του ότι θέλαμε να περάσουμε τις διακοπές μας με το παιδί μας, ήταν καθαρά δική μου απόφαση να μην έχουμε κάποια βοήθεια, πλην των γιαγιάδων, κάτι που σημαίνει πως δεν γινόταν να έχουμε λίγο χρόνο για εμάς ούτε και στις διακοπές μας. Επομένως όλα όσα έχουμε βιώσει μέχρι στιγμής με τον Θοδωρή, το έχουμε βιώσει μέσα από το πρίσμα δύο ανθρώπων που σε πρώτη φάση περιμένουν ένα παιδί, και σε δεύτερη φάση, έχουν αυτό το παιδί στη ζωή τους.
Στην πρώτη περίπτωση κάναμε ό,τι μπορούσαμε, με τους περιορισμούς μίας εγκυμοσύνης. Από τότε που γέννησα νομίζω πως δεν ζούμε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από όλα όσα ζουν όλα τα ζευγάρια που έχουν ένα παιδί. Τη μαγεία αλλά και τη δυσκολία.
Δεν νομίζω πως τόσο εγώ όσο και ο Θοδωρής, ότι θα μπορέσουμε να ξαναζήσουμε κάτι τόσο σπουδαίο και τόσο απόλυτο όσο τα λεπτά που ήρθε στη ζωή η κόρη μας. Και είναι αυτά τα λεπτά που μας έκαναν να περάσουμε τη σχέση μας σε άλλο επίπεδο, και να βιώσουμε ο ένας τον άλλον με τον πιο βαθύ τρόπο. Αυτό είναι κάτι που θα μας ενώνει για πάντα και που κανείς μας στο παρελθόν δεν έχει μοιραστεί με κανέναν
Από εκεί και έπειτα, σίγουρα τους πρώτους μήνες, λόγω ορμονών, λόγων έλλειψης ύπνου και εξαιτίας της ανάγκης μας να πάρουμε χρόνο για να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα, είχαμε και τις δύσκολες στιγμές μας. Κάτι όμως που ξέραμε καλά πως θα έρθει… Και ήμασταν προετοιμασμένοι γι αυτό. Η αλήθεια είναι πως τους χειρισμούς σε αυτές τις καταστάσεις τους έκανε κατ΄εξοχήν ο Θοδωρής, γι’ αυτό και λέω πως εκείνος κρατάει τη σχέση. Εγώ είχα το βάρος του να παραμένω εστιασμένη στη μικρή που με είχε ανάγκη.
Βγήκαμε αλώβητοι από τους πρώτους δύσκολους μήνες και όσο μπαίνουμε σε πρόγραμμα με ισορροπίες τόσο καλύτερα είναι.
Αλλά μεταξύ μας πάντα αναρωτιόμαστε: «Πώς θα ήταν άραγε η σχέση μας, αν ήμασταν ακόμα γκόμενοι;» Και δεν ξέρουμε τι να υποθέσουμε. Εκείνο που ξέρουμε και που θέλουμε είναι να έρθει η στιγμή που θα αποφασίσουμε να αφήσουμε για λίγες μέρες το παιδί μας και να φύγουμε κάπου οι δυο μας.
Για εμάς το ζήτημα δεν είναι πως αλλάζει η ζωή ενός ζευγαριού με τον ερχομό ενός παιδιού. Η ζωή μας από την αρχή είχε σε πρώτο πλάνο και ένα παιδί. Για εμάς το ερώτημα είναι «πότε επιτέλους θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα πάρουμε την πληρότητα που νιώθουμε ως γονείς και την ανυπομονησία του να φλερτάρουμε και πάλι ως ζευγάρι που μόλις γνωρίστηκε, και να εξαφανιστούμε».
Το καλό στη δική μας περίπτωση είναι πως δεν βιώσαμε ποτέ την ενεργειακή πτώση που ζει ένα ζευγάρι που περνά από την «γκομενική» στη γονεϊκή φάση. Το καλό στη δική μας περίπτωση είναι πως έχουμε σε αναμονή μία έντονη καψούρα που δεν χάθηκε από το σοκ της αλλαγής, γιατί δεν κληθήκαμε να ζήσουμε καμία ουσιαστική αλλαγή. Έχουμε μία μαγεία που δεν απομυθοποιήθηκε από την ρουτίνα και τη φθορά γιατί δεν ζήσαμε ποτέ χωρίς το βάρος μίας σχέσης με ευθύνες. Πέσαμε από την αρχής τα βαθιά, απλά και οι δύο, ξέρουμε καλό, πολύ καλό κολύμπι…»
Πηγή: Altsantiri.gr