«Ομορφιά χωρίς ελευθερία δεν έχει νόημα. Κι αντιστρόφως, η ελεύθερη γυναίκα είναι πάντα όμορφη».
Σάλο αντιδράσεων έχει προκαλέσει η ανάρτηση της Αφροδίτης Λατινοπούλου, η οποία αποφάσισε να εκφράσει μέσω ενός βίντεο στα social media την άποψή της για την γυναικεία ομορφιά λέγοντας μεταξύ άλλων «Αφήνουν τρίχες στα πόδια και το φωτογραφίζουν, τρίχες στη μασχάλη, τρίχες στο μουστάκι, ραγάδες, πανάδες, κυτταρίτιδα και οτιδήποτε άλλο αντιαισθητικό υπάρχει πάνω τους. Εγώ που είμαι γυναίκα νιώθω άβολα, αισθάνομαι ντροπή και απεχθάνομαι να βλέπω τέτοιου είδους φωτογραφίες».
Η ανάρτηση της πολιτεύτριας της ΝΔ προκάλεσε σάλο αντιδράσεων και κύμα σχολίων στα social media. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Αύγουστος Κορτώ που έγραψε στο Facebook:
«Το πιο γερό χαστούκι για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα σ’ έναν κόσμο καμωμένο από άντρες -για άντρες- το έφαγα πριν χρόνια, στον Χόντο της Ομόνοιας. Έψαχνα να βρω ένα ζελέ για το μαλλί, φυσικά χάθηκα, μια φιλεύσπλαχνη υπάλληλος με πήρε απ’ τα είδη ψαρικής και με πήγε στα είδη επικείμενης καράφλας, και τέλος πάντων στήθηκα στην ουρά να πληρώσω.
Και φυσικά (ανακαλύπτοντας τον τροχό) είδα μπροστά μου γυναίκες κάθε ηλικίας, η καθεμιά μ’ ένα καλάθι τίγκα στα προϊόντα (που θα ήθελα φροντιστήριο να μάθω τι κάνουν), ενώ εγώ, ο μόνος άντρας στην ουρά, κρατούσα μονάχα το ταπεινό ζελεδάκι μου.
Και θυμήθηκα ν’ ακούω μικρός “Ο καλλωπισμός είναι στο αίμα των γυναικών”, “Αν δεν φτιαχτούν για ν’ αρέσουν, αρρωσταίνουν”.
Μύθοι, θρύλοι, δράκοι. Κανείς δεν γεννιέται με συγγενή τάση κατασπατάλησης του μισού του -σκληρά κερδισμένου- μισθού σε προϊόντα περιποίησης. Το κάνεις επειδή το θέλεις, επειδή σε κάνει να αισθάνεσαι ωραία (κι όλα αυτά είναι απολύτως θεμιτά: εδώ τόσοι άντρες βαράνε ενέσιμα αναβολικά για να κάνουν μούσκουλα), αλλά υπάρχει και το ενδεχόμενο να το κάνεις χωρίς να ξέρεις το γιατί -να σε παρασέρνει απλώς η κοινωνική προσταγή: “Οφείλεις να ‘σαι περιποιημένη, στην τρίχα, ειδάλλως δεν είσαι πραγματική γυναίκα”. (Και παράλληλα, οι περισσότεροι άντρες ξοδεύουμε το εν δέκατο μάξιμουμ για τα απολύτως βασικά).
Αυτή είναι μόνο μία απ’ τις πολλές ανισότητες που εδράζονται στον ετεροκαθορισμό της γυναίκας από έξωθεν απαιτήσεις, αισθητικές εμμονές και ποικίλες πατριαρχικές συμπεριφορές. Μέσα σ’ όλα, οι γυναίκες θα ακούσουν κι ομόφυλές τους να τις ψέγουν, να τις “νουθετούν”: “Γίνε όμορφη”, με άλλα λόγια, “Γίνε σαν τις χιλιάδες των χιλιάδων, ίδια κι απαράλλαχτη”.
Αλλά ομορφιά χωρίς ελευθερία δεν έχει νόημα.
Κι αντιστρόφως, η ελεύθερη γυναίκα είναι πάντα όμορφη».