Παρατηρώντας το πρίν και το μετά αυτής της γυναίκας και διαβάζοντας τον τίτλο, είναι πολύ δύσκολο να μη σου γεννηθούν συναισθήματα τόσο απορίας όσο και θαυμασμού. Αναμφίβολα, πρόκειται για μια εντυπωσιακή αλλαγή. Το ακόμα πιο συνταρακτικό σε αυτή όμως, είναι ότι συνέβη χωρίς κάποιο πρόγραμμα αυστηρής δίαιτας, χωρίς αυτό το ξελιγωτικό συναίσθημα που νιώθει κανείς όταν πεινάει ή το εσωτερικό μαστίγωμα του «μη το φας» μπροστά στη θέα ενός σουφλέ σοκολάτας.
Η Nikki Rees είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι δεν χρειάζεται να βιώσετε τίποτα απ’ όλα αυτά για να αλλάξετε το σώμα σας. Η 36χρονη Βρετανίδα και μητέρα δύο παιδιών, αναρτά συχνά φωτογραφίες, στο Instagram, από τη διαδρομή που έκανε για να φτάσει στη σημερινή της εκδοχή.Μετά από πολλά μηνύματα που δεχόταν από τους followers της σχετικά με τη δίαιτα ακολουθεί, τις τροφές που αποφεύγει, τον τρόπο που γυμνάζεται, αποφάσισε να ανεβάσει αυτό το ποστ που τη δείχνει σε δύο φωτογραφίες με διαφορά δύο χρόνων μεταξύ τους και να μιλήσει ειλικρινά για τον τρόπο διατροφής της.
“Ξέρω ότι δεν είναι αυτό που θέλετε να ακούσετε, αλλά ο λόγος που δε μιλάω τόσο πολύ για τη διατροφή μου είναι ότι δεν έχω και τίποτα σπουδαίο να πω. Δεν ακολουθώ κάποιο πλάνο, δεν μετράω τίποτα, δεν προσπαθώ να κόψω ομάδες τροφών ή να μην φάω υδατάνθρακες μετά τις πέντε το απόγευμα. Δεν κάνω νηστεία ή ευέλικτη δίαιτα, ούτε καν clean eating (τώρα πια, το έκανα στην αρχή). Τρώω κέικ περισσότερες μέρες από αυτές που δεν τρώω. Πίνω prosecco και ακόμα δεν μπορώ να αντισταθώ στο να κλέβω σνακ από το ντουλάπι με τις λιχουδιές των παιδιών. Ακόμα τρώω πίτσα, burger, και τηγανητές πατάτες και μου αρέσει να τρώω γλυκά. Η διαφορά μεταξύ των δύο εικόνων δεν είναι τι κάνουν αυτά τα φαγητά στο σώμα μου, αλλά τι κάνουν στο κεφάλι μου. Δυο χρόνια πριν, το να τρώω γλυκά και φαγητό απ’ έξω όλη μέρα με έβαζε σε ένα τριπάκι να νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου. Όλο αυτό το νόστιμο φαγητό, ουσιαστικά θα με οδηγούσε στο να παρατήσω την άσκηση και να μην ασχοληθώ με το να εξισορροπήσω τις λιχουδιές αυτές με θρεπτικές εναλλακτικές τροφών. Τώρα, τα ίδια ακριβώς φαγητά (και η λαχτάρα μου γι’ αυτά), τροφοδοτούν την φιλοδοξία μου να συντηρήσω το κορμί μου. Ξέρω τη διαφορά ανάμεσα στο τρώω σωστά και τρώω λάθος. Κι αν μια μέρα τρώω συνέχεια κέικ και βούτυρο, το αφήνω εκεί. Ήταν απλά μια μέρα. Δεν με βγάζει εκτός του δρόμου για τους στόχους μου όπως παλιά. Δεν το βλέπω ως λόγο για να εγκαταλείψω, αλλά ως αφορμή για να συνεχίσω. Δεν γυμνάζομαι από τύψεις, αλλά γυμνάζομαι προκειμένου να μην έχω τύψεις. Τα υγιή κορμιά ξεκινούν από τα υγιή μυαλά. Οπότε περιόρισε τα διατροφικά βιβλία, όπως κάθε νοήμον, ορθολογικό ον. Φάε αυτό που αγαπάς μια στο τόσο και αυτό που χρειάζεσαι πιο συχνά. Και εκείνες τις μέρες που πάνε όλα λάθος – που αναπόφευκτα θα έρθουν – απλά πάρε το πρόσωπό σου από το βούτυρο, αντικατάστησε το καπάκι και συνέχισε με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, με κίνητρο, στόχο και γεμάτη υγεία”.
Πηγή: bovary.gr