Μετά από περπάτημα περίπου τριών ωρών, φτάνεις στην κορυφή και αντικρίζεις την περιβόητη «πισίνα», σε ύψος 107 μέτρων και έχεις την δυνατότητα, αν τολμάς, να κολυμπήσεις πολύ κοντά στην άκρη του καταρράκτη.
Ανεβαίνει η αδρεναλίνη όταν αντικρίζεις τη θέα από τους καταρράκτες της Βικτωρίας μεταξύ Ζάμπιας και Ζιμπάμπουε και ξέρεις ότι έφτασες μέχρι εκεί για να κολυμπήσεις στα νερά τους! Οι καταρράκτες αυτοί από το 1989 αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και δημιουργούνται από τον ποταμό Ζαμβέζη. Εκεί, κάποιους μήνες του χρόνου-συνήθως από τις αρχές του φθινοπώρου έως τον Δεκέμβριο-, όταν η στάθμη του ποταμού πέφτει, δημιουργείται μια φυσική κοιλότητα που είναι γνωστή ως πισίνα του «Διαβόλου» (Devil’s pool).
Μετά από περπάτημα περίπου τριών ωρών, φτάνεις στην κορυφή και αντικρίζεις την περιβόητη «πισίνα», σε ύψος 107 μέτρων και έχεις την δυνατότητα, αν τολμάς, να κολυμπήσεις πολύ κοντά στην άκρη του καταρράκτη, χωρίς να κινδυνεύεις να παρασυρθείς. Γιατί, αν και τα νερά του ποταμού πέφτουν με ορμή στο κενό, ο βράχος δημιουργεί ένα φυσικό φράγμα που σε συγκρατεί και μπορείς να παραμείνεις άνετα στο σημείο για αρκετή ώρα.
Οι καταρράκτες της Βικτωρίας είναι από τους μεγαλύτερους του κόσμου και πήραν το όνομά τους από τον Ντέιβιντ Λίβινγκστον-Σκωτσέζο ιεραπόστολο, ιατρό και εξερευνητή της Αφρικής-,ο οποίος ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που τους είδε.
Η ποσότητα του νερού που πέφτει από τους καταρράκτες διαφέρει ανάλογα με την εποχή. Η περίοδος των βροχών ξεκινά από τα τέλη Νοεμβρίου και φτάνει έως τις αρχές Απριλίου, ενώ από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάιο, είναι η περίοδος όπου ο Ζαμβέζης πλημμυρίζει. Το ύψος του σύννεφου που σηκώνεται από την πτώση των νερών φτάνει τα 400 μέτρα και είναι ορατό από απόσταση 50 χιλιομέτρων!
Στην περιοχή γύρω από τους καταρράκτες, έχουν ανακαλυφθεί ευρήματα από την προϊστορική εποχή, ενώ, στο πέρασμα των χρόνων, η εκάστοτε φυλή που τους ανακάλυπτε τους έδινε και διαφορετικό όνομα. Όλα, όμως, σήμαιναν «Ο καπνός που βροντά».
Πηγή: menshouse.gr