Τα έξι πρώτα χρόνια ζωής είναι ορόσημο στην πορεία ενός ανθρώπου. Tότε πλάθεται σε μεγάλο βαθμό η προσωπικότητά του, λένε οι έρευνες. Τότε, κάνουν την εμφάνισή τους ταλέντα και δεξιότητες.
Η 6χρονη κόρη της Πέγκυς Τρικαλιώτη έχει δείξει από νωρίς την καλλιτεχνική της φύση.
Η ηθοποιός την φωτογράφισε ενώ εκείνη βρισκόταν στην πρόβα. Μια κιθάρα της τράβηξε την προσοχή και ένα κλικ κατέγραψε την στιγμή.Η Πέγκυ Τρικαλιώτη θα πρωταγωνίστησει στην παράσταση «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη και πρωτότυπη μουσική του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, στο θέατρο Θησείο.
Οι πρόβες έχουν ξεκινήσει και η Πέγκυ Τρικαλιώτη έχει μαζί της καλύτερη παρέα: την μικρή της κόρη που δείχνει από νωρίς τις καλλιτεχνικές της ευαισθησίες.
Ας θυμηθούμε τα λόγια της ηθοποιού, στη συνέντευξή της στο bovary.grκαι τη Μυρτώ Λοβέρδου. Η μικρή Φραντζέσκα ήρθε στη ζωή της όταν η επιστήμη έδινε ελάχιστες πιθανότητες.
«Με ενδιέφερε πολύ να κάνω οικογένεια, να κάνω παιδί, αλλά φοβόμουν πως θα ήταν δύσκολο να το συνδυάσω. Είμαι αφιερωμένη στη δουλειά μου. Προσπαθούσα να φανταστώ πως θα ήταν και τώρα ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να είσαι αφιερωμένη σε δύο διαφορετικά πράγματα. Γιατί έχω τη δουλειά σαν παιδί μου κι έχω και το παιδί μου, την κόρη μου. Κι όπως όλες οι μαμάδες που δουλεύουν έχω ενοχές απέναντι στην Φραντσέσκα. «Πράγματι μου είχαν πει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω παιδί. Πως το έμαθα; Μου συνέβη κάτι ορμονικό, και πήγα για εξετάσεις. Μετά μου είπαν “ξέχνα το”. Oταν το άκουσα, ήθελα να πεθάνω. Θύμωσα με τον εαυτό μου, με τους άλλους γύρω μου, με τη γη, με το φεγγάρι, με τον ήλιο… Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ καθόλου. Ημουν σαν αγρίμι….»
«Αυτό το “όχι” δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Ενιωσα τότε, κάτι που διάβασα μετά, ότι αυτή η αίσθηση του οριστικού είναι σαν απώλεια ανθρώπου, και ότι η γυναίκα το βιώνει σαν να πέθανε κάποιος δικός της, και πενθεί. Αλλά νομίζω ότι επειδή δεν το δέχτηκα ποτέ, έμεινα έγκυος -και μάλιστα χωρίς εξωσωματική. Στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης μου έτυχε να συναντήσω τον γυναικολόγο που μου είχε πει ότι δεν πρόκειται να κάνω παιδί… Με είδε με την κοιλιά στο στόμα, τα έχασε, δεν μίλησε, άσπρισε… Πάντα ήθελα να κάνω παιδί, αλλά οι σχέσεις που είχα, μακροχρόνιες συνήθως, δεν συμφωνούσαν μαζί μου πάνω στο θέμα. Ημουν πολύ καιρό με έναν άνθρωπο που είχε ήδη ένα παιδί, και δεν ήθελε άλλο. Πιο πριν ήμουν με ανθρώπους που ούτε το σκέφτονταν. Μετά ήμουν με έναν νεώτερο, που προτιμούσε να περιμένουμε. Κι εγώ σκεφτόμουν ότι ο καιρός περνάει. (…) Οταν ήρθε ο Θανάσης στη ζωή μου, ο άνθρωπος που είμαστε τώρα μαζί, ήταν μια εποχή που δεν σκεφτόμουν ούτε σχέσεις ούτε τίποτα. Μόλις τον είδα, μόλις τον γνώρισα, είπα ότι “αυτός είναι ο πατέρας του παιδιού μου”. Μέχρι να μου συμβεί θεωρούσα ότι με τέτοιες ατάκες γελάς, ότι πρόκειται για αστικό μύθο. Κι όμως. Τη δεύτερη φορά που βρεθήκαμε, έτσι όπως σηκώθηκε, ήταν σαν να το είδα μπροστά μου. Ημασταν λίγους μήνες μαζί όταν προέκυψε το το θέμα υγείας μου και οι γιατροί έβγαλαν το συμπέρασμα ότι δεν θα κάνω παιδί».
Πηγή: bovary.gr